Amsterdam + gedicht

Ik zit hier in Amsterdam het qwerty-klavier te vervloeken, dat vakkundig mijn blind typen ligt te verknoeien. Deze voormiddag stonden we alvast aan een verkeerde deur... Blijkt dat er twee straten Windeborcht in Amsterdam bestaan. Na een lichte paniekaanval de juiste mensen verwittigd dat we toch onderweg waren naar hen en met een halfuurtje vertraging ter plaatse aangekomen voor een boeiende uiteenzetting over het AMK (Algemeen Meldpunt voor Kindermishandeling). Na de noen was het de beurt aan Goal, maar daar vertel ik later meer over.

Nipje, mocht je mij hier lezen: ik mis je best, al klinkt dat behoorlijk melig van hieruit... Morgenavond sluit ik je weer in m'n armen, samen met Miss Jackie T, reken er maar op.

Onderstaand gedicht dateert alweer van 11 november laatstleden. Veel uitleg ga ik er niet bij geven, ik vind het voor zich spreken...

Belgica

de oorlog is in de wereld

in mijn kamer op het scherm

of ik er bij moet zijn

bij alweer een moord

dat geen assisen zal

want in opdracht

opnieuw een boek in het rek

over hoe een moeder verkracht

het kind niet erkent want

verwekt in opdracht van

een quasi legitieme macht

en dan ergens een klein land

dat het woord te wapen

miljoenen durft te gijzelen

in de naam van het eigen

eerst is eerst en de mijne

is groter dan de jouwe

ach, laat me met rust

op een wijze dan toch

die mij geruststelt

Frans Vlinderman