Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 24 juli 2008

agressieve jeugd?

Vandaag gelezen: in Oostende lappen een paar zich vervelende jongelui, van nog net minderjarig tot net meerderjarig, een toevallige passant 'voor de kick' bijeen. Het slachtoffer had maar te ondergaan en ligt nu in coma in het ziekenhuis. Bewerkt worden met de scherven van een lege tequilafles, bewerkt worden met enkele paren ongenadige vuisten en stoere voeten, het is nu eenmaal niet zo gezond voor een niets vermoedende passant. Het doet me wat denken aan al die andere gevallen van niets ontziend geweld de laatste jaren, steeds vaker gepleegd door de jongere generaties onder ons (de Bende Van Nijvel zal ondertussen wel met pensioen zijn, zeker?) In ieder geval, bij doorlezen stuit ik dan op de melding dat een tweetal van die onverlaten vorig jaar nog geplaatst waren in een gesloten jeugdinstelling, dat ze met andere woorden toch al 'een straf' hadden gekregen van een jeugdrechter. In onze maatschappij, zeker als die zich binnen de grenzen van het land van 'melk en honing' bevindt, zou je kunnen stellen dat vrijheidsberoving als de grootste straf wordt aanzien. Wake up call: vermits het achter gesloten deuren en andere neergelaten poorten tegenwoordig beter vertoeven is dan ervoor, durf ik daar wel eens aan te twijfelen. Wat in de Middeleeuwen als afschrikwekkend werd beschouwd, is tegenwoordig al lang achterhaald. Club Med is het geworden, met meer rechten dan plichten, eten, TV, onderdak, kledij. Als je uit de onderbuik van onze maatschappij komt gekropen om keet te schoppen, dan weet je je verzekerd bij een veroordeling tot de cel van al wat je voorheen ontbeerde. Afschrikwekkend? Mag ik het uitnodigend noemen?

Neem nu die twee gasten van dat Oostends knokploegje, die een jaar eerder al 'vast' hebben gezeten voor soortgelijke feiten. Ik vermoed zakgeld van hogerhand (een recht), ik vermoed de vrijheid om te roken (een recht), een kamer met privacy (een recht), verwarming (een recht), begeleiding (een recht). Ik vermoed ook een eindelijk luisterend oor (een noodzaak), weliswaar betaald door de overheid om te luisteren, maar desalniettemin eindelijk een klankbord. En dan worden zo'n gasten terug op de kasseien gezet (een gevolg van wettelijke regels). Tijd gedaan, de volgende moet binnen, zo gaat dat. Van een veilige omgeving, zowel voor henzelf als voor de maatschappij, belanden ze opnieuw in dezelfde shit als waar ze uit weggehaald waren. Terug naar af. Weg luisterend oor, weg begeleiding, weg bezinning. Ongetwijfeld ging het de eerste periode voor de bijna tot inkeer gekomene best goed (misschien was zo'n vrijheidsberoving dan toch niet je dat), maar onvermijdelijk zouden de oude gewoonten om het uit te hangen weer de kop op steken. Zo'n gasten verander je niet op een paar maanden tijd en nog minder als je ze daarna gewoon weer loslaat. Met het gekende gevolg vandaag.

Moet er dan naar een andere strafmaat gezocht worden? Is het niet beter vandaag dergelijke gasten te treffen in hun grootste troef: het zonder iets doen toch geld krijgen? Het gebrek aan geld kan dan echter weer leiden tot de drang tot overvallen. Of niet, dat is niet te weten te komen, vermits niet van tel, wegens niet ingericht, vanwege andere beleidsplannen op dit vlak.

Vlinderman blijft het allemaal een moeilijk gegeven vinden. Vlinderman is ook niet geschoold genoeg om een afdoend antwoord te leveren op de vraag van wat dan wél zou helpen. Hij kan alleen maar vaststellen dat wat nu gebeurt, niét (genoeg) helpt voor de harde kern waar het om draait. Die jonge gasten die zó over de rooie gaan, die kan je eenvoudigweg gedurende de eerste jaren niet meer uit het oog verliezen, die moeten begeleid worden tot ze bij wijze van spreken positief gebrainwashed zijn. En dan nog mag men dergelijke lui niet uit het vizier verliezen. Kort houden, warm houden ook, waarom niet, maar niet te kort in tijd. Desnoods een leven lang, maar dat kost natuurlijk ontiegelijk veel geld. Nu, de revalidatie van hun slachtoffers, áls ze het al halen, kost zo mogelijk nog meer aan de gemeenschap, dus daar hoeft niemand mee te komen aanzetten. Een meer repressieve aanpak? Daarvan is al gebleken dat het niet werkt, dus dat sta ik dan ook niet voor. Wat dan wel? Er zijn ongetwijfeld een massa knappe professorenkoppen mee bezig, maar het duurt me toch stilaan wat te lang vooraleer er iets van een voorzichtige bevinding omgezet wordt in iets van een beleid.

Inzake blind geweld op een kennis van me afgelopen vrijdag door een bende jong ongeregeld, hier een tip om af te sluiten: weet u wat momenteel een voorgerolde sigaret kost? € 5,50/25 = € 0,22. Als er dus iemand om een sigaret komt vragen, gééf hem of haar dan die sigaret. Ik wil u niet bezwaren met de prijs die een confrontatie van uw kaak met een teleurgestelde, van moraal en waarden gespeende en bovendien agressieve nicotinejunk voorzien van dezelfde soort vrienden u kan kosten. Mocht u het willen uitproberen, doe het dan met heel uw hart. Kostprijs daarvan: onmogelijk te bepalen, maar het is veel. Teveel.

Goedemorgen

Voor ik weer vertrek naar het werk, aan iedereen een bijzondere goedemorgen gewenst. Het is alweer de laatste werkdag van de week voor Bibi en dus zijn we zoals om de twee weken in een goede luim uit bed gedoken. Dat ik samen met Nip op verplaatsing ben blijven logeren bij Mollie, de poes van SM Lenie, en dat ik daarbij mijn vers goed thuis vergeten was, kan de pret niet drukken. Ik zit hier voor het raam en zie de zon zich opmaken voor een dagje plezier en dan kan ik alleen maar uitkijken naar morgen. Want dan gaan Nip en haar Vlinderman weer naar de sauna. Hoelang dat al geleden is, kan ik niet zeggen, wel dát het al veel te lang geleden is. Zo een reiniging van het lichaam, dat heeft altijd wel iets. En nu met de Vlindermobiel kunnen we veel vaker gaan dan voorheen. Finally! Go get them, folks!

gedicht

Een gedicht dat zich wilde laten kennen, ik ga dan ook niet wachten om het iedereen te tonen.


over-haast

de tijd is haast geworden
alle zorgen voor later
vinden nu de ingang
naar het piekerhart
dat bloedt uit elke wonde
van een warm gemist moment

dag en tot ziens het meest
gehoord in de korte conversatie
tussen twee mensen, de boodschap
opzij gedrukt in het gedrang
dat er nog zoveel vandaag

het enige dat nog sterft
is het ogenblik
niet langer
het beleven waard


Frans V.

Blogarchief